Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ


Από τα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, στα πρώτα βήματα δηλαδή της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα οι γονείς μας άρχισαν να παρακολουθούν δειλά δειλά στις τηλεοράσεις τα νέα απ’ όλο τον κόσμο. Άναυδοι παρακολούθησαν τα επόμενα χρόνια κυρίως στα νέα που μας μεταδίδονταν από την Αμερική, το φαινόμενο της σχολικής βίας ή αλλιώς το λεγόμενο «bullying». Ένα φαινόμενο που φαινόταν να πληθαίνει με το πέρασμα των χρόνων, καθώς στην αρχή ήταν σποραδικές οι αναφορές του και σιγά σιγά γίνονταν όλο και πιο συχνές.


Στη χώρα μας αυτά τα περιστατικά γίνονταν συχνά θέμα συζητήσεως ανάμεσα στους ενήλικες, οι οποίοι τα καταδίκαζαν φυσικά, αλλά παράλληλα δυσκολεύονταν και να τα πιστέψουν αφού η κατάσταση στα δικά μας σχολεία ήταν τελείως διαφορετική. Εδώ, η σχολική βία περιοριζόταν σε πειράγματα στα διαλείμματα και σε παρατσούκλια συμμαθητών, κάτι που σε όλους ήταν γνώριμο και φάνταζε αθώο για την εποχή.

Φυσικά, κανένας τους τότε δεν θα φανταζόταν ότι σε μερικά χρόνια το συγκεκριμένο φαινόμενο θα χτυπούσε και τη δική μας πόρτα. Ο σοφός λαός λέει, πως ότι χτυπήσει την πόρτα του γείτονα να το περιμένεις σύντομα και στη δική σου. Έτσι κι έγινε ! Δειλά δειλά κι αθόρυβα στην αρχή, πιο έντονα αργότερα. Όπως συμβαίνει όμως τις περισσότερες φορές με ότι μας πληγώνει, έτσι και σ’ αυτή την περίπτωση, στην αρχή προσπαθήσαμε να το κουκουλώσουμε «κάτω απ’ το χαλάκι», πιστεύοντας ότι αν το κουκουλώσουμε θα πάψει και να υπάρχει !!!

Πόσο λάθος κάναμε! Η υπόθεση του Άλεξ από τη Βέροια ήρθε για να στοιχειώσει τα όνειρα όλων των μεγάλων αυτού του τόπου, ήρθε για να αποδείξει περίτρανα πως ότι κουκουλώνουμε ριζώνει ακόμη πιο βαθιά. Θαρρώ πως η υπόθεση αυτή ήταν το έναυσμα για να αρχίσουν οι μεγάλοι να προβληματίζονται για το τι συμβαίνει στον χώρο του σχολείου και γενικότερα της νεολαίας.

Την υπόθεση αυτή ακολούθησαν πλήθος άλλων, άσεμνες φωτογραφίες σε κινητά τηλέφωνα, προώθηση τέτοιου υλικού στο διαδίκτυο, ξυλοδαρμοί μαθητών από μαθητές, κλοπές, έκτροπα σε σχολικές εκδρομές, καταλήψεις σχολείων, καταστροφές δημόσιας περιουσίας είναι μόνο μερικά παραδείγματα στην ατέλειωτη σχολική βία των τελευταίων ετών.

Εύλογα, κάποιος θα αναρωτιόταν σε αυτό το σημείο τι προκάλεσε αυτή την έκρηξη βίας στα σχολεία. Οι παράγοντες είναι πολλοί, δίκαια θα έλεγε κανείς. Ένας από τους πιο βασικούς κατά τη γνώμη μου είναι ο κόσμος που οι μεγάλοι μας παρέδωσαν.

Ποιος είναι όμως αυτός ο κόσμος; Είναι ένας κόσμος γεμάτος βία που είτε προβάλλεται ανεξέλεγκτα και μας βομβαρδίζει από την τηλεόραση είτε τη ζούμε στην καθημερινότητα μας, ένας κόσμος χωρίς αξίες και ιδανικά αφού μας τα στερήσατε και στη θέση τους μας προβάλλεται ανεγκέφαλους ανθρώπους με ωραία πρόσωπα και ωραία σώματα, που όμως δεν έχουν μέσα σ’ αυτά τα ωραία κεφάλια κάτι ουσιαστικό να μας πουν. Αυτόν τον κόσμο μας παραδώσατε, σ’ αυτόν τον κόσμο μας μεγαλώνετε, σ’ ένα κόσμο που όλα γίνονται για το «Θεό-χρήμα» με τον «Θεό-χρήμα» !

Και μέσα σ’ όλα αυτά μας στερήσατε ακόμη και την παρουσία σας, τρέχετε, λέτε, όλη την ημέρα για μας. Και ποιος σας είπε πως εμείς θέλουμε να τρέχετε; Εμείς θέλουμε εσάς, την επαφή μαζί σας, την πείρα σας, την γνώση σας και πάνω απ’ όλα την αγάπη και τη στοργή σας!

Θέλετε να μας παρέχετε γνώσεις και μόρφωση, λέτε. Πού είναι τα σχολεία που φτιάξατε για να μας τα παρέχετε αυτά; Πού είναι τα σχολεία της Αρχαιοελληνικής παιδείας που θα μας παρείχαν ανατροφή και μόρφωση; Νους υγιής εν σώματι υγιή, έλεγαν οι αρχαίοι, εσείς όμως δεν φροντίσατε ούτε για το σώμα μας ούτε για την ψυχή μας.


Όλοι σας σε συζητήσεις, παραδέχεστε ότι το σύστημα της Παιδείας νοσεί, όταν όμως βρίσκεστε σε ένα τραπέζι για να το βελτιώσετε, παύετε να είστε πια γονείς και χρωματίζεστε πολιτικά, εκεί είστε οι μπλε, οι πράσινοι και οι κόκκινοι και ξεχνάτε πως ένα ωραίο μπουκέτο από λουλούδια το κάνει η ποικιλία των χρωμάτων. Εμείς δεν θέλουμε μια μπλε, ή πράσινη ή κόκκινη ανθοδέσμη εμείς θέλουμε να μάθουμε, θέλουμε να μας δείξετε το δρόμο, θέλουμε να ζήσουμε την παιδικότητα που πάτε να μας στερήσετε, θέλουμε να παίξουμε σαν παιδιά.

Ένα άλλο ζήτημα που προέκυψε στα σχολεία τα τελευταία χρόνια είναι και η αθρόα προσέλευση αλλοδαπών παιδιών. Όχι, εμείς τα παιδιά δεν είμαστε από τη φύση μας ρατσιστές. Τα παιδιά στα άλλα παιδιά δεν προσέχουν το χρώμα ή τα επώνυμα ρούχα. Είστε εσείς οι μεγάλοι που μας περνάτε τα μηνύματα σας.

Ανοίξατε τους δρόμους για να προσέλθουν οι αλλοδαποί στη χώρα μας, αλλά τι προϋποθέσεις δημιουργήσατε για την ένταξη τους στη χώρα μας; Φέρατε τα παιδιά τους στα σχολεία μας, παιδιά που πολλές φορές δεν ήξεραν λέξη ελληνική. Τι κάνατε για να τα στηρίξετε αυτά τα παιδιά; Πώς τα βοηθήσατε να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα στη ζωή τους; Τα στοιβάξατε απλώς σε αίθουσες δίπλα σε μας για να παρουσιαστείτε ως δημοκράτες και τα αφήσατε να κολυμπήσουν μόνα τους στα βαθιά όταν δεν είχαν δει θάλασσα ποτέ πριν στη ζωή τους. Και αντέδρασαν όπως ήταν αναμενόμενο, κι αντιδράσαμε κι εμείς σαν παιδιά κόντρα σ’ αυτήν τους την αντίδραση.

Και ανάμεσα μας «ρίξατε» τους δασκάλους να διαιτητεύσουν σ’ αυτή την άνιση μάχη. Κι αυτούς όμως ακόμα δεν τους στείλατε με εφόδια, δεν τους προετοιμάσατε ούτε για τον ερχομό των αλλοδαπών παιδιών μα ούτε και για τη μάχη που θα επακολουθούσε ανάμεσα μας.  Κάποιοι εκπαιδευτικοί έκαναν φιλότιμες προσπάθειες και τα κατάφεραν με σύνεση και με καλή διάθεση να ισορροπήσουν τα πράγματα, κάποιοι άλλοι πιο αυταρχικοί θεώρησαν πως θα έβαζαν τα πράγματα στη θέση τους με τον αυταρχισμό, αυτοί απέτυχαν παταγωδώς. Τα παιδιά δεν χρειάζονται αυταρχισμό, χρειάζονται αγάπη και στήριξη.

Ένα φωτεινό τέτοιο παράδειγμα είναι η «Κιβωτός», η οποία δημιουργήθηκε από ένα νεαρό ιερέα ο οποίος πήρε τα αλλοδαπά παιδιά με παραβατική συμπεριφορά από τους δρόμους και τους έδειξε τον δρόμο της μάθησης και προπάντων της αγάπης! Ίσως αντί να μιλάτε στα παράθυρα της τηλεόρασης για ατελείωτες ώρες προσπαθώντας να βρείτε λύσεις στο πρόβλημα της σχολικής βίας να πρέπει να ακολουθήσετε το παράδειγμα αυτού του ιερέα ο οποίος με πολύ απλά και πενιχρά μέσα κατάφερε ότι δεν μπορείτε να καταφέρετε εσείς. Αγάπη και επικοινωνία, αυτά χρειάζονται για να την  καταπολεμήσετε, μην φέρνετε τα ματ για να μας χτυπήσουν, η αδιαφορία σας μας πονάει περισσότερο !!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου